tuhaf bir anı

sekiz yaşında toprağa gömdüğüm elma ağacı

henüz uyanmadı, henüz uyanmadı

on yaşında toprağa gömdüğüm babannem

henüz uyanmadı, henüz uyanmadı

sonra fotoğraflar geçmişten birini getirebilir

bir anı, bir gülüşü, bir kişiyi bir kareye hapsedebilirsiniz

böyle öğrendim ben yeşilcedünyamdan

hem, bazen insanları fotoğraflara hapsetmek de iyidir

çünkü benim on yaşında toprağa gömdüğüm babannem

-kadınlar cesetlere değemezler,yanılıyorsun-

henüz uyanmadı, henüz uyanmadı

karpuz kabuğundan gemiler yapan

incir çekirdekleri dolduran ve patlıcan kurutan insan

bir manavdan nasıl esirger, yağmurlu bir günde günaydını

sekiz yaşımda yediğim kuru patlıcan dolması

yirmi dört yaşımda yakıyor midemi

zaten annem de öyle anlatırdı

"ekşi erik yese bir dede, torununun dişi kamaşır"

bir keresinde bir süt dişim bir elmanın üzerinde kalmıştı

bir devrimdi o zaman için sallanan bir dişin

ardında bir boşluk bırakması

fakat benim babannemin dişleri pek keskin değildi seksen ikinci yılında

son öğününde bir bardak sütle yarım muz yemişti, bunu iyi hatırlıyorum

ama bunu süslü bir betimlemeyle talep edememişti

zaten bütün cüneyt arkın filmlerine karamurat diyen babannem

muhtemelen haberdar değildi son yemek fotoğraf sergisinden

işte bu yüzden o yarım muzun fotoğrafı yok; fakat

"yarım bir muz istese bir babanne, torununun kalbi kamaşır"

sekiz yaşında toprağa gömdüğüm elma ağacı

henüz uyanmadı, henüz uyanmadı

bir muz, bir ekşi erik veya bizim köyün sütlü çorbası

henüz uyanmadı, henüz uyanmadı

bir manavın ahı, ah!

henüz tutmadı henüz tutmadı

fakat ben bunları böyle pervasız anlatınca beni tutup sorarlar

"senin babannen kim?" "meteforların gücüne inanır mısın?"

"efendim renklerin gücüne inandığım gibi metaforların gücüne de inanırım

ve gücünüze gitmesin fakat, babannemi halamdan tanırım"

yirmi dört yaşımda bir öğle sonrası

"tebrikler esma hanım, tuhaf bir anı anlatmışsınız"

#2015 #bartın #öğlenyazılanlar