su

içinde boşluklar vardı, benimle doldurdu. cümlelerin içine koydu beni, hasan ali toptaş kitaplarından birinde öyle okumuştu, yok olan kelimelere beni koydu. beni yazdı sonra, beni okudu. içinde daha çok boşluk olana dek, bana yer açtı. fotoğraflara hapsetti gülüşümü. boş pozları vardı, dolmayı bekliyordu o da beni koydu. ne zaman güzel bir gülümseme görse yüzümde, ne zaman görse beneklerini gözlerimin, her şey değişse de o gülüş, o bakış değişmesin diye gümüş nitratlarla sardı beni. şarkılara sakladı beni. her bir notanın içine biraz ben, biraz anı sakladı. unutacağı ne çok şarkı varsa, hepsini bize söyledi. bir gün yeniden eşlik ederken o eski şarkılara, beni kaybetti. aramadı da. sol anahtarından düşmüştüm ben, dizeklerden kayıyordum, o hala şarkı söylüyordu. gençliğine gömdü beni. yazdığım ne kadar mektup varsa, ne kadar virgül ve nokta; hepsine beni sakladı. kıyafetler dikti bana virgülden, noktadan. içindeki gençliğin verdiği umursamaz bir boşluk vardı. yara vardı belki, hani bir iz; beni bastı. içinde boşluklar vardı, benimle doldurdu.

#2012 #ankara #akşamyazılanlar