ziya

sana kızacak değilim. iyi biri olduğumdan beri kimseye kızmıyorum. yani hiçlik anlıyor musun? insanın iyi biri olması namümkün. sana göre iyiyim, ona göre kötü. kimisine göre çoktan ölmeliydim üstelik, hala ölmedim diye seviniyor bazısı.

ne demiştim sana, hatırla. "iyi insan yoktur, insanın iyi olduğu anlar vardır." ben şu an iyiyim; çünkü kızmıyorum sana. gelip konuşursan belki hak bile veririm. sen onlara hak verdiğin için mi benim anlarımdan habersiz yaşıyorsun? senin gecelerinde artık ay da görünmüyor.

ben mutsuzdum, sen mutsuzdun ve biz bir araya gelip daha mutsuz olmayı denedik. sen kimi geceler rakı içtin mesela. ben mezelik şiirler yazdım. bir tuval aldım önüme, siyaha boyadım. sana hala siyahın hikayesini anlatmadım. sen başımda baba şefkatiyle bekliyordun, hatırla. iyi olduğun o anlarda. şimdi kimseyi beklemiyor kimse. zaman çabuk geçiyor.

sende kalan kitaplarım var. kalsın. bir kere okuyunca hep hatırlıyor insan. ama bir kitap vardı; adı "hani". sana söylemiştim " hayatıma yine bahar geldiğinde yine okuyacağım bu kitabı." bugüne dek hiçbir kitabı ikinci kez okumadığımı bildiğin için mi getirmedin onu bana? yoksa baharın geldiğini mi görmedin? oysa içimdeki çiçek kokusu ta uzaklardan duyuluyor.

yine de sana kızacak değilim. kızmıyorum.sadece merak ediyorum. eski adına döndün ve eski sen oldun. yaramaz ve bencil. bencil ve ukala. ukala ve kibirli; çünkü bir kardeşin yok senin. arkadaşların var gerçi. kendini açmazsan kendini hiç kaybetmezsin. merak ediyorum, artık seçiyor musun takım yıldızlarını? sana söylemedim 6 erkek 1 kız kardeşin masalını. kızacak değilim sana. ama merak ediyorum ne yaptığını. söylesene, iyisin ya...

#2012 #ankara #sabahyazılanlar