ayna

-bunu yaptığına inanamıyorum.

-ama yaptım.

-hayır, hayır, beni korkutmak için böyle söylüyorsun.

-hayır hayır, seni korkutmak için söylemiyorum. hem ben hiç yalan söyler miyim?

-söylemezsin.

-o zaman?

-ama bunu nasıl yaparsın? bu sıradan bir şey değil, elini yıkamak ya da yemek yemek kadar basit bir şey değil.

-biliyorum.

-çıldırmak üzereyim!

-hiç gerek yok.

-nasıl bu kadar sakin olabiliyorsun? ya seni almaya gelirlerse?

-beni bulamazlar.

-olamaz! kapı çalıyor! ne yapacağız şimdi?

-salak mısın sen? açacağız tabi ki. hem ben nefret ederim kapıda bekletilmekten.

-saçmalama saçmalama! gelen polis olabilir.

-değil tabi ki.

-nereden biliyorsun? dur açma dedim sana.

-merhaba komşum, nasılsın?

-iyiyim sağol, içeri gelsene.

-yalnız mısın?

-yok yok iki kişiyiz. çay içiyorduk.

-sağol ya ben gelmeyeyim. türk kahvesi var mı diyecektim. eve misafir gelecek de.

-bir fincan kahve getirir misin? hayırdır, kim geliyor?

-aman, bizim akrabalar işte. çay sevmez onlar.

-buyrun.

-teşekkürler. e iyi akşamlar o zaman size.

-görüşürüz.

-sana inanamıyorum! delikten bile bakmadın! gelen polis olabilirdi!

-değildi ama. gelen ayşeydi.

-evet, sanki hiçbir şey olmamış gibi kahve istedi. büge kahvesi.

-onun için hiçbir şey olmadı zaten.

-nasıl bu kadar rahat olabilirsin ya, çıldıracağım şimdi. onun için bir şey olmamışmış! herkese bir şey oldu senin yüzünden!

-abartıyorsun. çay versene.

-ne çayı ya ne çayı! saklanman gerek, hatta kaçman gerek.

-abartıyorsun. sıkıyorsun da.

-ne demek sıkıyorsun ne demek abartıyorsun? gece ortadan kaybolup her şeyi ateşe vermişsin! onca kağıt o kadar önemli kağıt hepsini yakmışsın! hepsini!

-yaktım evet.

-iyi de neden?

-benim için bir şey ifade etmiyorlardı.

-peki ya dünya? onca insan? onlar ne olacak?

-umurumda değil.

-farkındayım! peki ya sana yazık değil mi? kendi emeğini yaktın sen. dünya senin yüzünden en değerli kelimelerini kaybetti!

-uff, abartıyorsun.

-yazdıklarını yakamazsın!

-yaktım bile.

-onlar dünyanın en güzel yazılarıydı. ve sen onları yok ettin. insanlığa onarılmaz bir zarar verdin! senin gibi bir yazar bir daha dünyaya gelmeyecek.

-abartıyorsun, herkes doğabilir.

-herkes doğabilir; ama herkes yazamaz! aptalsın sen!

-herkes yazabilir.

-peki ya polis gelirse ne olacak?

-neden gelecek polis?

-yangın yüzünden.

-alt tarafı birkaç kağıt!

-ülkeler, gemiler, insanlar, dağlar, tepeler... sana inanamıyorum!

-kapı çalıyor.

-bu sefer açma, sakın açma!

-merhaba komşum, nasılsın?

-iyiyim, sağol. içeri gelsene.

-yalnız mısın?

-evet evet. gel hadi, çay demledim.

-geleyim, madem. ee napıyorsun burada tek başına?

-hiç, öyle aynaya bakıyordum.

#2012 #ankara #akşamyazılanlar