uyku

-çok yorgunum biraz uyumak istiyorum. -çok az kaldı biraz daha sabret. -gözlerimden uyku akıyor. -farkındayım ama gerçekten çok az kaldı. -uyan hadi. -lütfen biraz daha uyumama izin ver. -etrafına bakmayacak mısın? -görüyorum, tam söylediğin gibi. hadi lütfen. -bu kadar yolu boşa mı geldik? -ya sadece biraz daha uyuyacağım. -öf! iyi peki! -günaydın. -sabah oldu mu? -birkaç saat önce oldu hem de. -beş dakika daha? -yeter artık hadi saatlerdir uyuyorsun. acıkmadın mı? -hayır. daha sonra. -ama birlikte bir şeyler yapalım diye geldik buraya. -biliyorum, sadece beş dakika. -"eline bıçağı aldı. emin adımlarla aynaya yaklaştı. bıçağı boğazına dayadı ve işte o an, en sevdiği renk: kırmızı." bitti kitap. ne güzel değil mi? -hı? -yine mi uyudun? -gözlerim gidiyordu. -biraz yürüyüşe çıkalım mı açılırsın? -azcık uyusam? -günlerdir tek yaptığın uyumak ama. sana karşı sabırlı olmaya çalışıyorum. tamam yoğun çalışıyorsun yorgunsun ama bak kaç gün oldu, dinlenmiş olmalısın. -sadece çok uykum var. -beni bunaltıyorsun! -sadece biraz daha... -of ne halin varsa gör! -burada günlerdir yalnızım. saatler geçmek bilmiyor. o sürekli uyuyor. çok sıkılıyorum. bir derdi var sanırım. hayır hiçbir şey söylemiyor. sana ihtiyacım var. sen de burada kalamaz mısın? boş odalar var. hala 3 günümüz var. uyanacağını zannetmiyorum. en kötü ihtimalle geceleri çıkarız. burası çok güzel. tamam yeniden ararım seni öğrenince. bekliyorum. hoşçakal. ha bi de kapatmadan, seni seviyorum. * -sessiz ol, o uyuyor.

-günlerdir mi?

-evet günlerdir.

-hem de hiç uyanmadan öyle mi?

-evet, hiç uyanmadan.

-korkmuyor musun?

-hayır.

-doktora haber verdin mi? burada illa ki vardır doktor, en kötü ambulansı ara ne bileyim bir şey yap!

-hayır.

-belki de ölmüştür.

-belki.

-nasıl yani! nefes almıyor mu?

-bilmiyorum.

-onu uyandıracağım.

-yanına yaklaşma, sessiz ol.

-nefes alıyor, göğsü inip kalkıyor. çok şükür!

-öyle mi?

-sence neden uyuyor?

-bizi görmemek için.

-bunda ne var? her şeyi söyleriz olur biter.

-ne diyeceğiz? sen uyuyordun, ben çok mutsuz ve çaresizdim. ben onu aradım/o beni aradı. o bana ihtiyaç duyuyordu/ben ona ihtiyaç duyuyordum. çünkü sen yoktun. anlamsız bir şekilde uyuyordun. yanıma geldi/yanına gittim. uyuduğunu gördüm. mutsuzdum/mutsuzdu. sonra her şey birden değişti... böyle şeyler mi?

-bilmiyorum.

-bir şey bildiğin yok senin.

-o zaman yine soruyorum, sence neden uyuyor?

-bizi görmemek için dedim ya.

-ilişkimiz yüzünden mi diyorsun?

-hayır. sadece görmek istemiyor.

-seni anlayamıyorum.

-aslında uyumuyor olmalı.

-saçmalıyorsun.

-evet evet aslında uyumuyor olmalı. beni deniyor. onun yokluğunda ne yaptığımı görmek istiyor.

-bizi görmek istemediği için yokluğunda ne yaptığını görmek mi istiyor? saçmalıyorsun.

-hangi insan günlerce uyur?

-sana söylüyorum bir doktor çağırmalıyız!

-olmaz. belki de bu bir fırsattır.

-bizim için mi?

-evet, neden olmasın?

-o bu haldeyken mi?

-evet.

-bunun hiç sırası değil.

-nereye gidiyorsun?

-bir doktor çağırmaya!

-günaydın.

-günaydın.

-nasılsın?

-harika. tüm yorgunluğumu atmış gibiyim. buranın havası iyi geldi gerçekten. saat kaç?

-9.

-oo tam 10 saattir uyuyorum. yolda mı uyudum ben?

-evet, biz gelirken.

-hayırdır pek keyfin yok gibi.

-pek rahat uyuyamadım, kötü rüyalar gördüm sanırım. yerimi yadırgadım belki de. bilmiyorum.

-hadi gel, kahvaltıya inelim açılırsın.

#2013 #ankara #geceyazılanlar