sokak

günlerdir rahatsızım. şahit olduğum şey beni deli ediyor. ne içine girebiliyorum ne dışında kalabiliyorum. üstelik bir kapısı da yok kapatacağım. her şey gözümün önünde gerçekleşiyor. ben her şeyi biliyorum. o an orada neden olduğumu sizlere anlatamam. karanlık bir geceydi ve sadece yürüyordum. hava serindi. paltom beni rüzgardan korumuyordu, üşüyordum. bir sokağa saptım ve onları gördüm. daha önce o sokaktan hiç geçmemiştim. belki beni dışarıdan görseniz kaybolmuş bir adam sanırdınız. oysa ben bilmediğim yerlerde kaybolmadan yürüyebilirim. benim işim bu. kimsenin yürümediği sessiz sokaklarda, loş ışığın altında yürüyüş yapmak. gecenin sessizliğinde adım seslerimi dinleyerek yol almak. yalnız başıma. şanslıysam bir kedi de görürüm. adım seslerimin arasına bir fısıltı karıştı, duydum. "onun ne yaptığını biliyorum" dedi biri. "bu onların arasında, karışmayalım" dedi diğeri. biri erkek, diğeri kadın. ama fısıltı hep aynı fısıltı. bir an kafamı kaldırdım. daha yukarı. evlerin de ötesini gördüm o zaman. binaların dışını değil içini de gördüm. loş bir ışık yanıyordu odalarından evlerin. her şeyi duydum. "dün gece öldürdü onu" dedi biri. "bunu saklamalıyız" dedi diğeri. biri erkek biri kadın. durdum. belki beni dışarıdan görseniz kaybolmuş bir adam sanırdınız. oysa ben bilmediğim yerlerde kaybolmadan yürüyebilirim. benim işim bu. o gece yapmamam gereken şeyi yaptım. bir sırra ortak oldum. günlerdir rahatsızım. şahit olduğum şey beni deli ediyor. ne içine girebiliyorum ne dışında kalabiliyorum. üstelik bir kapısı da yok kapatacağım. her şey gözümün önünde gerçekleşiyor. ben her şeyi biliyorum. o an orada neden o sesi takip ettiğimi sizlere anlatamam. bunu ben de bilmiyorum. içimde rahatsız edici bir merak duydum. merak korku oldu korku şüphe şüphe duyarlılık duyarlılık korku korku kabus. "dün gece öldürdü onu" dedi biri. "bunu saklamalıyız" dedi diğeri. "görmezden gelemeyiz" dedi biri. "elbet anlaşılacaktır". "bu onların arasında, karışmayalım" dedi diğeri. biri erkek diğeri kadın. ama sır aynı sır. bir an kafamı kaldırdım. daha yukarı. evlerin de ötesini gördüm o zaman. binaların dışını değil içini de gördüm. loş bir ışık yanıyordu odalarından evlerin. gözlerimi dikip ışığa baktım. hareket eden gölgeler gördüm. biri erkek biri kadın. "bu işin dışında kalmamız şart" dedi biri. "bunu görmezden gelemeyiz anlamıyor musun" dedi diğeri. "dün gece öldürdü onu" "elbet anlaşılacaktır" "bunu sadece üçümüz biliyoruz" dedi biri. tüm gece kapı önünde bekledim. sabah oldu çıktılar. peşlerine takıldım. hiç bilmediğim sokaklardan geçtiler. yüzlerce apartman ismi gördüm. huzur apartmanı. güleç apartmanı. neşe apartmanı. umut apartmanı. güven apartmanı. hayat apartmanı. pek çok tabela okudum. evlendirme dairesine gider. nikah şekeri yapılır. kına malzemeleri bulunur. gelinlikçi. anaokulu. yuva. kiralık ev. hiçbiri mutsuz değildi. günlerdir rahatsızım. şahit olduğum şey beni deli ediyor. nasıl diyorum, nasıl, bir insan bunu yapabilir. bir insan ne olur da bir caniye dönüşebilir. her şey gözümün önünde gerçekleşiyor. ben her şeyi biliyorum. "ağlama" dedi biri. "öldürdü beni" dedi diğeri. "kızma" dedi biri. "başlarım böyle işe" dedi diğeri. "derdin ne" diye sordular. "değişti" dediler. aynı anda iki farklı oda. gündüz vakti; ışık kör. her şeyi gördüm. biri erkek biri kadın. bir erkek ve bir kadın daha. bir de küçük. bebek. erkek tipli bir kız veya kız tipli bir erkek. "gidiyorum" dedi biri. "nereye" dedi diğeri. "bilmem" dedi biri. "iyi düşündün mü" dedi diğeri. "evet" dedi. "bu evlilik burada bitti". "ya giderse" dedi biri. "giderse gitsin" dedi diğeri. "iyi düşündün mü" dedi biri. "bilmem" dedi diğeri. "ama bildiğim tek şey var, bu evlilik burada bitti." günlerdir rahatsızım.

#2013 #ankara #geceyazılanlar