hasbihal

sizi bu saatte rahatsız etmememi mazur görünüz efendim. fakat bilirsiniz ki sizi düşünmediğim bir gün, bir saat hemen hemen yok gibidir.

evvela uyandığımda sizi düşünürüm. bilmem hatırlar mısınız, eski bir vakitte bana aynı rüyayı görebileceğimizden bahsetmiştiniz. işte, o zamandan beri, rüyalarınızı hatırınıza getiremediğinizi bilmeme rağmen uyandığımda sizi düşünürüm.

sonra bir süre kendi işlerimle iştigal ederim. ardından, mesela günün tam da yarısında yine aklıma düşüverirsiniz: acaba neredesiniz, kimlesiniz, peki siz ne ile iştigal etmektesiniz?

fakat bu bahsettiklerim değil, en çok bu saatlerde, yani bu ayıp sayılacak saatlerde güzeldir sizi anmalarım. mesela bakın, önce bir tütsü yakarım. o tütsünün hoş rayihası odaya yayıldığından mıdır bilmem, sizi pek güzel, pek iyi anarım. bu saatlerde yanınıza gelmek, sizinle olmak isteği ile dolar içim. bunun namümkün olduğunu da bilirim elbet. fakat eşlik ettiğim şarkıların da payından olsa gerek, bu küçük bir çakıl taşı gibi görünür gözüme. yani bir ufak taş efendim, bir pürüz bizi yolumuzdan geri mi çevirir...

bunları söylediğimde akıl baliğ olmadığımı mı düşünürsünüz? düşünmeyiniz. farz ediniz ki birileri uzak bir gecede sizi bütün bedbaht hatıralara rağmen güzellikle anmaktadır. nitekim gerçekte olan da budur.

merak etmeyiniz, keyfinizi kaçırmayı hiç istemem. ama beni bilirsiniz, bu saatlerde sizi rahatsız edecek dahi olsam susturamam içimdeki kuşların sesini. yollarımıza kuşlar koymadılar; varsın olsun efendim. kırılacak üzülecek değiliz ya! belki bir gün yine odama teşrif edersiniz de anınız yerine sizinle hasbihal ederiz. ne buyurursunuz efendim, bu tesellimin mümkünü yok mudur?

#2014 #eskişehir #geceyazılanlar