doğum

bir anne gibi doğurdum seni. bacak aramdan değil, kalem ağzından. sana sormadan ve tekrar tekrar, seni acı cümlelerin içine bıraktım.

kimi zaman öyle yücelttim seni. tanrı, bir oğuldan ziyade... kimi zaman en aşağılık hayvandan da aşağılık, yedi kat cehennemin dibinde.

elbet mümkün öldürmek seni. öldürmek ve yaşamanı istememek aynı anlama gelmese de, yaşamanı istememek de mümkün. fakat kim kıyabilir kendi yarattığına allahtan başka? hangi anne, doğurduğu çocuğu öldürür?

sana nefesini veriyorum çocuğum. kelimelerden tut o nefesi. kelimeler ve bu ellerdir sana hayat veren. seni doğduğun şehirden çıkarıp üç farklı şehirde yaşatan. ve sana sen harici türlü sıfatlar yazan.

bir gün kopacak aramızdaki bu göbek bağı. seni benden kesecekler. o zaman kelimeler de susacak elbet. belki içimizden biri ölecek, başkası tarafından doğuruluncaya dek. işte sen o zamana dek, nefesini al öykülerden. çünkü artık bilirsin, her öykü bir sonla bitecek.

#2014 #eskişehir #sabahyazılanlar