krem oda notları

Olanları duyuyor musun küçüğüm? Sonunda yeni evime yerleşiyorum. Seni iki oda bir salona böleceğim, bu üç odanın üçünde de seni anacağım. İnsan her zaman iyiyi düşünemeyebilir, ben her zaman seni düşüneceğim.

Arkadaşlarını tanımak istersen taşın derim. Kimisi Mersin'den kimisi Kayseri'den seninle olmayı becerir de, kimisi 20 yıldan gelemez yanına. Bu işler biraz böyledir. Altı ayda iki kere taşındım, yanımda kalan insan sayısı aşağı yukarı 12'dir.

Eğer taşınacak olursan, kolilerini güzelce bantla. Ağızlarını sıkıca kapat. Anılar biraz kırılgandır. Ev değiştiren insanlar da...

Yeni evime gelebilecek misin? Koltuklarımı mavi aldım. Bir sallanan sandalyem bile var. Plaklarımı da yanımda götürüyorum. Plaklar dedemin anılarıdır, sen söyle dedeler de kırılgan mıdır?

Porselen bebeklerimi kare odamda bırakıyorum. Çünkü kedimin özgürlüğü evimin güzelliğinden daha önemlidir. Ama sandığımı, gece lambamı, saatimi ve bulutlarımı yanıma alıyorum. Bilirsin doğalgazı açılmamış evler ancak geçmişle ısınır.

İlk defa denizi olan bir şehirde yaşayacağım. Küçüğüm şarkıları hatırla, benim de yolum bozkırlardan geçecek, benim de sokaklarım denize çıkacak.

Üzülüyor musun dersen, hayır derim. Bilirsin benim bu yaptığım iki ailemde de görülmemiştir. Evlenmeyerek evlenmekten bahsediyorum. Çeyiz biriktirir gibi şehir biriktirmekten. Bütün kırılma noktalarını senden biliyorum, fakat sen olanları duyuyor musun? Ben bu gece hayaller kuruyorum.

Yarın gece, tam da bu saatlerde yeni evimde olacağım. İlk kez böyle yakın. Kuşlara ve denize yani, beni anlayacağını biliyorum.

Küçüğüm bütün defterlerim ve bütün kalemlerim bir kamyon kasasında üşüyor. Ben cümleleri buraya bırakıyorum. İşte sonunda anlatıyorum, anı toplamakla geçti günlerim. Yarın yerleşiyorum. İlham perimi kalbinden öpüyorum. Yanımda olan canlarıma iyi geceler diliyorum.

Küçüğüm, peki sen olanları...

#2015 #ankara #geceyazılanlar