otosansür

Birazdan duyacaklarınızı anlatabilmek benim için oldukça güç. Hani bazı … vardır, dinlerken pek zor gelmez de yaşarken … azabı verir insana. Benimki de öyle bir şey işte. O yüzden belki dinleyince “… canım ne var bunda” dersiniz. Oysa her hikaye yalnızca kahramanı için bir hikaye.

Benim hikayem bu ülkede … başlıyor. Ben de sizler gibi bu ülkede doğdum. Bu ülkenin … ile büyüdüm. Annem de babam da bu ülkedendir. Hatta … de. O yüzden belki de anlatacağım hikaye biraz da sizin ….

Aslında zamanları tam seçemiyorum. Her ülkenin bir hastalığı, belki de bir bedeli var. Bizim ülkede … bedeli bu. Biz eksik konuşuyoruz. Ama dedim ya ne … başladı, nasıl … çıktı bilmiyorum. Çocukluğuma dönelim.

Oturduğum ev, büyük bir kentin … bir sokağındaydı. O zamanlar her yer bu kadar … değildi. Bakımsız ve dağınık bir … oturuyorduk. Evlerimiz tek katlıydı, … ile ısınıyorduk. Kışlarımız … geçiyordu. Ama çocuktuk. İnsan çocukken pek anlamıyor etrafta neler olduğunu. Mesela neden hep kuru … yediğimizi anlamıyordum ben de ya da neden … olduğumuzu, neden hiç … olmadığını ya da neden … giymediğimizi. Çocukluk işte, öyle böyle geçiyor.

İnsan geriye dönüp bakınca anlıyor. Bir keresinde okula … ayakkabım sırılsıklam olmuştu. … ayakkabıyla gezersen olacağı o! O zaman da şehrimizin kaldırımları böyle yarım ilmek döşenmişti. Ayağımı bastığım gibi … suya! Yırtık ayakkabı … ne yapsın. Neyse, eve gidince annem halime üzülür de bana yeni bir … alır sanmıştım. Belki de güzel mi güzel bir … ayakkabı… Nerde! Annemden o gün yediğim dayağı … unutmuyorum. Tüm gece ağlamıştım. Ama … tahmin ediyorum ki insan çocukken bazı … anlamıyor. Büyüyünce fark ediyor … şeyleri. Benim hastalığım da … ettirmeden girdi bünyeme muhtemelen. Bu ülkedeki her şey gibi sinsi ve yavaşça.

Ortaokula başladığımda bakımsız ve dağınık sokağımızın … yüzü biraz düzelmeye başladı. Evlere kat çıkanlar da oldu. Bahçe duvarları çekildi, boyandı. Boyalara sloganlar karıştığı da oldu. Ne … derseniz inanın hatırlamam. Zaten bendeki … hastalık da bu: Hatırlamamak. Hatırlamamak ve eksik konuşmak… O bahçe duvarlarının birinin … kırmızıya boyandığını hatırlıyorum ama. Manavın önüne çekilen … da hatırlıyorum. O sokakta arkadaşımın vurulup … de hatırlıyorum. Şu beyin insana nasıl da oyun .... Bırak sloganları hatırlayalım da, arkadaşımızın … unutalım be, olmaz mı? Yok!

Sonrasında tüm … sorguya çektiler. Manavın tırnağını da çektiler. Ama bakkalın fiyatları ucuzlattığını hatırlıyorum. … parmağı kopunca tartıya bastığı el eksik … sanırım.

Büyüdüm. Liseye başladım. … yılda … arkadaşımı toprağa gömdüm. Ne için? Bir …! Ama büyüdüm. Arkadaşlarım büyüyemedi, ben büyüdüm. Nasıl … derseniz aile yadigarı … derim. Eksik konuşanlar tam büyürler.

Sonra üniversiteye başladım. İlk kez orada … oldum. Olaylara, ölümlere karışmadım. … olmadığı zamanlarda okula gitmeye özen gösterdim. Dövüldüğüm de oldu, … de. Ama bu ülkenin bedeli … işte. Bir şeyi yapmak istiyorsan … de, öldürülürsün de. Ben mezun oldum. … oldum. Atandım, evlendim. Tam … farklı şehirde yaşadım. Hastalığım … şehirde daha da arttı. Zamanla içine kapanık … bir insan oldum.

Doktora gitmeyi … düşünmedim. Hastalığımın bu evresinde de …. Artık gündelik hayatımı etkiliyor. … kelimeyi bir araya getirip de …. Ama ne diyeyim doktora? Bu ülkede …, insan olmanın, …, yaşamanın bedeli bu mu diyeyim? Arkadaşlarım öldü, ben … böylelikle hayatta kaldım mı diyeyim? Ya yüzüme … doktor? Kendini o kadar sansürlemişsin ki gündelik … söyleyemez olmuşsun derse? Artık kronikleşmiş, sen düzgün … derse? Koskoca doktora, hayatta kalabilmiş o … adama, bu ülkede yaşamanın bedeli kelimeleri öldürmektir mi …? Yuttuğum her kelime bana … saat ömür verdi, ben de hiçbir yerde … söylemedim mi diyeyim? Yıllar yıllar boyu … yaptım diye bu bende alışkanlık oldu; “normal”, yani zararsız, … bir şey söyleyeceğimde de sansürlüyorum mu diyeyim? Hiçbirini söyleyemem. Ya bana … derse?

Bir ara kafamı iyiden iyiye bozmuştum. Söyleyemediğim her … için üç gün üç gece … olmuştum. Artık sakinim. Bir keresinde, gençliğimde sevdiğim bir yazarın … kitabını okumuştum. Bazı cümleler yazmıyordu. İlk okuduğumda küfretmiştim. … okuduğumda bize de yer veriyor kitapta dedim. … okuduğumda anladım: Adam bu ülkede yaşıyormuş! Şimdi … yaşıma geldim. Yediden yetmişe bu ülkede yaşayanlarla bir ortak noktam var, biliyorum! Ama size …. Siz beni anlayabiliyor musunuz?

#2016 #bartın #yarışmaöyküleri #2017 #geceyazılanlar